Preek in de viering op 6 juli 2025 in JDD
14e zo dhjC (Jes 66,10-14c, Gal 6,14-18, Lc 10,1-12.18-20)
We vergeten het wel eens… We verliezen het maar al te vaak uit het oog… In een wereld
waarin zóveel stuk gemaakt wordt door winst en macht op een voetstuk te plaatsen. Waar
de schepping stukje bij beetje steeds verder wordt vernield. Waar de bestaansmogelijkheid
van velen tot op de grond toe wordt afgebroken.
Dan vergeten het wel eens… Dat het Gods plan is om ooit een heel nieuwe wereld voor ons
te openen: als een hemel op aarde. Dat God ons uitnodigt om naar díe nieuwe wereld toe
te leven; om ons op het woord van Jezus erop uit te laten sturen, om de belofte van
hemelse-vrede-ooit uit te dragen. De lezingen vandaag werken daar stapje voor stapje naar
toe.
In de eerste lezing staat nog iets ánders dat we wel eens vergeten. In niet meer zo
gangbare opvattingen werd ons een mánnelijk beeld van God voorgehouden. Als een soort
hoogverheven Vader die met een strenge blik op ons neer ziet. En die met stevige hand kan
straffen op zijn tijd.
Jesaja vertelt over een heel ándere manier om God te ervaren. Als een záchte kracht; met
vróuwelijke hoedanigheden. Die als een moeder je troost als je pijn hebt. Die je op haar
schoot neemt, en je in haar armen koestert als je bescherming zoekt. Díe kant heeft God
ook!
Wat Jesaja tegen het einde van de eerste lezing zegt, dat is héél raadselachtig: ‘uw
beenderen zullen bloeien als het jonge groen!’ Dat is een verwijzing naar de profeet
Ezechiel. Die vertelt over zijn visioen van een dal dat vól ligt met skeletten; met de
beenderen van gestorven mensen.
Hoe herkenbaar is dat in onze tijd! Gaza kent zulke dalen, vlaktes vol puin van verwoeste
huizen en lichamen van mensen overleden door geweld of gebrek aan voedsel. Oekraïne
kent zulke plekken waar de bestaansmogelijkheid van onschuldige mensen aan puin is
geschoten.
Maar het visioen van Jesaja gaat verder. De beenderen in dat dal die komen weer tot leven.
Voor ons onvoorstelbaar maar Jesaja lijkt iets te zien van die heel nieuwe wereld. Een
hemelse wereld waar iedereen in vrede tot leven komt. Lucas noemt dat zometeen: ‘het
Rijk van God.
In de tweede lezing legt Paulus uit dat het opdracht van christenen is om in de geest van
Jezus Christus te leven. ‘Vrede en barmhartigheid kome over allen die naar dit beginsel
willen leven!’ En het maakt écht niet uit waar je wiegje stond. ‘Besneden zijn betekent
niets, en onbesneden zijn betekent niets.’ Of je nu besneden bent – Joods – of juist
ónbesneden – niet-Joods – dát maakt niet uit. ‘Het gaat er alleen om om een nieuwe
schepping te zijn!’ Het gaat er om dat je in het leven van alledag leeft naar de Geest van de
Christelijke boodschap; en stukje bij beetje vérder bouwt aan het góede in de schepping.
In het Evangelie volgens Lucas stuurt Jezus tweeënzeventig leerlingen erop uit.
Tweeënzeventig: net zoveel volkeren als men in de tijd van Jezus kende. De leerlingen
worden uitgezonden naar álle volkeren; ze zwermen uit over de héle wereld
En: ‘De oogst is groot maar arbeiders zijn er weinig!’ Dit betekent níet dat er veel te veel
werk is voor de arbeiders; zóveel dat die op voorhand al moedeloos worden. Nee: niet
hoevéél, maar wát ze zullen oogsten: dát is groot! Ooit zal de nieuwe aarde aanbreken, zal
de nieuwe hemel op aarde neerdalen, het hemelse Jeruzalem, het Rijk van God. Dát is de
oogst.
En daar zijn niet eens zoveel arbeiders voor nodig. Zolang iedereen maar naar de
beginselen van Jezus Christus gaat leven. Maakt niet uit waar je vandaan komt, in welk van
de tweeënzeventig volkeren je geboren bent. Als je maar méé doet!
In Lucas staat: ‘Gaat dan, maar zie, Ik zend u als lammeren onder de wolven!’ In onze tijd
weten we maar al te goed dat wolven heel gevaarlijk kunnen zijn voor lammeren. Bedoelt
Lucas dan te zeggen dat Jezus zijn leerlingen bewúst aan grote gevaren bloot wil stellen?
Nee, natuurlijk niet! Jezus stuurt zijn leerlingen niet de wereld in als wólven. Niet als
woeste, bloeddorstige wezens die het op anderen gemunt hebben. Wat machts-
woestelingen en geldwolven aanrichten in onze wereld dat zien we dagelijks om ons heen.
Jezus zegt zijn leerlingen rond te gaan in Zíjn geest: als een onschuldig lam. Om als een
zachte – vrouwelijke -kracht de boodschap van vrede te verspreiden onder alle volkeren ter
wereld.
We vergeten het wel eens… Als we op het nieuws alleen maar geweld, verwoesting en diep
menselijk verdriet zien. Als we horen over enorme bosbranden, over onvoorstelbaar grote
overstromingen. Dan lijkt álles de verkeerde kant op te gaan…
Dan willen we wel eens vergeten dat God ons een grote belofte doet: de komst van Zijn
Rijk op aarde. Een wereld van vrede en barmhartigheid voor alle volkeren ter wereld. Een
wereld waaraan wij móeten blijven bouwen in de Geest van de boodschap van Christus.
Amen.
Han Hartog, juli 2025