Ex. 22, 20-26
1 Tess. 1, 5c-10
Mt. 22, 34-40

Beste Mensen,
Van harte welkom bij deze viering. Een heel speciaal welkom aan het Mitswa koor uit Nieuw Vennep. Wij zijn heel blij dat ze vanochtend in onze kerk komen zingen. Ik nodig jullie allen uit om te bidden voor de mensen en de slachtoffers in Israël en Gaza, Oekraïne en Rusland; dat ze snel met elkaar goed leren omgaan en elkaar gaan ondersteunen in plaats van bevechten. Moge ze ook met begrip, respect en vrede een betere en duurzame oplossing bereiken. Moge God hen zegenen, begeleiden en verlichten zodat er een betere wereld en toekomst kan worden opgebouwd.

Nu vragen we Gods vergiffenis voor onze fouten en tekortkomingen. Moge God ons vergeven. Wij zeggen ook sorry tegen de mensen bij wie wij verdriet en moeilijkheden hebben veroorzaakt. Moge God ook de mensen die in de oorlogen bezig zijn vergeven en hen verlichten; zich te keren tot God.

Preek,
Beste Mensen,
Hier in de kerk en onze online kijkers, onze parochianen die vandaag met ons in deze viering meevieren. Het thema van vandaag is, ‘wie is mijn naaste?’. Kijk je rechts, kijk je links, kijk je naar achteren en kijk je naar voren. U hebt iemand naast u en u bent niet alleen. Wij zijn hier Samen. In de kerk zijn we, alle aanwezigen, naasten van elkaar. De familie van A, de familie van B, de familie van C en D zijn onze naasten, want wij zijn als gelovigen naasten van elkaar. We hebben de familie van A, B, C, D nog niet ontmoet, maar toch zijn ze onze naasten. Wij noemen het tegenwoordig ‘Global village’. Ik was jaren geleden vreemdeling in Hoofddorp en Nieuw Vennep, maar nu ben ik jullie naaste. Als wij op vakantie zijn, zijn wij vreemdeling. Alles is dan nieuw en vreemd, maar na een of twee ontmoetingen in bijvoorbeeld het restaurant wordt de kok en de obers onze vrienden en kennissen of naasten.

In de eerste lezing spreekt God tijdens de exodus tot de joden dat de joden van toen vreemdelingen waren in Egypte. De Joden wisten hoe het werkt als je vreemdeling bent. Het boek exodus gaat over de reis van de Israëlieten naar het beloofde land. Dit is een verhaal van rond 1200 jaar voor Christus. Joden moesten 40 jaar in de woestijn zwerven en reizen. Hun situatie was net als vandaag met veel crisissen en problemen. Tijdens zo’n reis vraagt God om elkaar goed te behandelen. De kwetsbare mensen, vreemdelingen, weduwen, wijze kinderen, etc.

In onze samenleving zijn er vluchtelingen, ouderen, zieken, kinderen, eenzamen, jongeren, en gehandicapten enzovoort. Elk mens of elk individu kan iets betekenen voor elkaar. Het “iets betekenen” voor je naaste is één van de voornaamste geboden. Die inspiratie kunnen we van God ontvangen die een onzichtbare naaste is. God, die de Joden heeft bevrijd uit Egypte, de slavernij. Hij is nu óók bezig in óns leven om ons te bevrijden van kwaden en angsten.

Heilige Paulus, de apostel kende de mensen niet in Macedonië en Achaia, maar toch vraagt hij de mensen uit Thessalonica om voor hen te zorgen.

Waarom moet ik voor die ander zorgen?
Sommige ouders doen voor hun kinderen wat deze later voor de ouders mogen doen. Sommige kinderen doen veel voor de ouders, omdat de ouders het eerder voor hen hebben gedaan. Sommige mensen doen goed, omdat dat hun verantwoordelijkheid is zeggen ze. Jezus heeft veel voor de mensen gedaan, medegeleden en is zelfs voor hen gestorven. Hij heeft de mensen vergeven, genezen, bezocht, tussen de mensen verbleven en hen geholpen in hun nood.

In het verhaal van barmhartige Samaritaan vertelt Jezus wie onze naaste kan zijn. Die Samaritaan heeft het slachtoffer gezien én verzorgd. Dit heeft een diepere betekenis dan de naaste die wij kunnen zien. Dit gaat niet over wie dichtbij is qua geografische afstand, maar dit gaat over de mensen die van ons de goede behandeling van zorg, aandacht, begrip, luisterende oren, ondersteuning, vergiffenis nodig hebben op dit moment. Het slachtoffer of de kwetsbare kan ook ons vragen, ‘ben je mijn naaste?’ Amen.